O czym mówią niemieckie partie w kampanii wyborczej

Rok się zakończył, przyniósł bożonarodzeniowy spokój, ale w Niemczech kampania wyborcza rozpoczęła się już na dobre. To zrozumiałe – wybory federalne, zaplanowane na 23 lutego 2025 r., są tuż za rogiem. Jedna z najkrótszych kampanii w historii Niemiec zmusiła partie polityczne do zaprezentowania swoich programów jeszcze przed Świętami Bożego Narodzenia.

Politycy skupiają się na różnorodnych tematach, aby zainteresować różne grupy wyborców. Od polityki podatkowej i ochrony klimatu po sprawiedliwość społeczną – prezentują propozycje rozwiązań najważniejszych wyzwań kraju. To trafny obraz obecnych nastrojów politycznych u zachodniego sąsiada Polski.

CDU/CSU stawia na ulgi podatkowe i bardziej restrykcyjną politykę migracyjną

Unia pod przywództwem Friedricha Merza koncentruje się na gospodarce i migracji. Chce zdobywać punkty dzięki ulgom podatkowym. Obejmuje to obniżenie stawki podatku dochodowego i całkowite zniesienie opłaty solidarnościowej. Partia dąży jednocześnie do reformy zasiłków dla bezrobotnych: dotychczasowe zasiłki obywatelskie powinny zostać zastąpione nowym podstawowym zabezpieczeniem, co w opinii partii stworzy większą zachętę do podejmowania pracy.

Kolejnym centralnym punktem jest polityka migracyjna. Unia obiecuje ograniczyć nielegalną migrację i poprawić integrację imigrantów poprzez zaostrzenie przepisów. Propozycje te spotkały się z szerokim odzewem w kręgach konserwatywnych, natomiast krytycy kwestionują finansową wykonalność planów podatkowych i społeczne skutki polityki migracyjnej.

SPD stawia na zabezpieczenie społeczne i ukierunkowane inwestycje

Socjaldemokraci pod przywództwem kanclerza Olafa Scholza koncentrują się na sprawiedliwości społecznej i modernizacji gospodarki. Program wyborczy zakłada kompleksową reformę podatkową, która miałaby odciążyć 95 proc. obywateli, jednocześnie zwiększając obciążenie dla najlepiej zarabiających. SPD planuje m.in. obniżenie podatku VAT na podstawowe artykuły spożywcze oraz ustanowienie płacy minimalnej na poziomie 15 euro.

W zakresie polityki infrastrukturalnej partia proponuje inwestycje na miliardowe kwoty w edukację, cyfryzację i budownictwo mieszkaniowe. Aby sfinansować te projekty, SPD postuluje złagodzenie ograniczeń dotyczących zadłużenia państwa. Krytycy ostrzegają jednak przed ryzykiem nadmiernego obciążenia budżetu i potencjalnym wzrostem zadłużenia.

Zieloni priorytetowo traktują ochronę klimatu i reformy społeczne

Ochrona klimatu pozostaje kluczowym priorytetem Zielonych, którzy jako członkowie rządu dążą do przyspieszenia transformacji energetycznej i transportowej. Ich program wyborczy zakłada masową rozbudowę odnawialnych źródeł energii oraz osiągnięcie neutralności klimatycznej do 2035 r., przy jednoczesnym uwzględnieniu zasad społecznej odpowiedzialności.

Aby wspierać obywateli, Zieloni proponują zwiększenie kwoty wolnej od podatku dochodowego oraz podniesienie płacy minimalnej do 15 euro. Program zakłada także inwestycje w zrównoważone technologie i rozwój lokalnego transportu publicznego. Krytycy opozycji zwracają uwagę, że ambitne cele klimatyczne mogą nadmiernie obciążyć gospodarkę.

FDP opowiada się za ulgami i mniejszą biurokracją

FDP prezentuje się jako partia gospodarczego rozsądku i wsparcia klasy średniej. W swoim programie wyborczym proponuje szerokie ulgi podatkowe, w tym podwyższenie kwoty wolnej od podatku oraz obniżenie najwyższej stawki podatkowej. Liberałowie wzywają również do gruntownej reformy biurokracji, która ma na celu odciążenie firm i zwiększenie konkurencyjności Niemiec.

Partia szczególnie stanowczo opowiada się za przestrzeganiem ograniczenia zadłużenia, podkreślając, że wszelkie dodatkowe inwestycje powinny być finansowane wyłącznie z oszczędności. Krytycy wskazują jednak, że propozycje FDP mogą zaniedbywać równowagę społeczną i ochronę klimatu, a rosnące poparcie zdobywa stanowisko wzywające do złagodzenia lub reformy systemu ograniczenia zadłużenia.

Lewica i AfD: radykalne kontrasty w kampanii wyborczej

Lewica koncentruje się na kwestiach sprawiedliwości społecznej. Proponuje podniesienie płacy minimalnej do 16 euro, wprowadzenie podatku od majątku dla najbogatszych oraz zwiększenie liczby mieszkań socjalnych. W polityce zagranicznej Lewica promuje rozwiązania pokojowe, oparte na rozbrojeniu i negocjacjach.

Z kolei AfD kieruje się nacjonalistycznym podejściem. Postuluje wyjście Niemiec z UE oraz ponowne wprowadzenie niemieckiej marki. Głównymi tematami kampanii AfD są krytyka polityki klimatycznej rządu oraz niezwykle restrykcyjne podejście do migracji. Krytycy zarzucają partii wykorzystywanie populistycznych haseł, które dzielą społeczeństwo, oraz brak realistycznych propozycji rozwiązań.

Nowe impulsy z sojuszu Sahry Wagenknecht

Niedawno powstały sojusz Sahry Wagenknecht wnosi dodatkową dynamikę do niemieckiej kampanii wyborczej. Skupiając się na bezpieczeństwie społecznym i pokoju, sojusz ten celuje w przyciągnięcie sfrustrowanych wyborców z różnych środowisk politycznych. Wagenknecht łączy lewicową politykę gospodarczą z konserwatywnymi poglądami społecznymi, co sprawia, że jest postacią kontrowersyjną, ale znaczącą w niemieckim dyskursie politycznym. Krytycy podkreślają, że jej stanowisko w sprawie wojny w Ukrainie zbieżne jest z narracją Kremla, co budzi poważne zastrzeżenia.

Z tymi wyrazistymi, choć czasami sprzecznymi strategiami, niemieckie partie zmierzają ku przełomowym wyborom. Podczas gdy tradycyjne ugrupowania walczą o polityczne centrum, coraz większe znaczenie zyskują radykalne propozycje po obu stronach spektrum. Nie jest jeszcze jasne, które tematy zdecydują o wyniku wyborów, ale jedno jest pewne – ta kampania wyborcza wyznaczy kierunek, w którym podąży kraj. Tymczasem Niemcy pozostają społeczeństwem podzielonym i pełnym niepokoju.

Główne wnioski

1. W kampanii do wyborów federalnych partie polityczne skupiają się na takich kwestiach, jak system podatkowy, socjalny, ochrona klimatu, migracja i bezpieczeństwo.
2. Szczególne rozbieżności dotyczą podejścia do polityki podatkowej i społecznej.
3. Nowe ruchy oraz skrajne stanowiska pogłębiają polaryzację niemieckiego krajobrazu politycznego.