Nominalne ceny metali przemysłowych stoją w miejscu, a realne spadają

Ceny najważniejszych metali przemysłowych były w czerwcu na podobnym poziomie co przed rokiem, wynika z opublikowanych danych Banku Światowego. Ceny miedzi i ołowiu wzrosły o 2 proc., a ceny aluminium o 1 proc. Spadały natomiast ceny cynku (-6 proc.), ołowiu (-8 proc.), niklu (-14 proc.) oraz rudy żelaza (-14 proc.). Podana dynamika dotyczy jednak cen nominalnych wyrażonych w dolarach amerykańskich. Biorąc jednak pod uwagę, że waluta osłabiła się względem większości głównych walut, to realna przecena objęła wszystkie metale.

Spadki cen głównych metali są związane z gorszą koniunkturą w globalnej gospodarce, a zwłaszcza w Chinach oraz USA. Chiński rynek nieruchomości mierzy się z niskim popytem i spadkami cen, co przekłada się na słabszą aktywność budowlano-konstrukcyjną. W efekcie niższe jest zapotrzebowanie szczególnie na aluminium oraz stal. Chiński przemysł boryka się z kolei z niższym popytem ze strony globalnej gospodarki, co również przekłada się na niższe zapotrzebowania na metale.

Z kolei cła na import stali i aluminium w USA przekładają się na wyższe ceny na tamtejszym rynku, co prowadzi do spadku popytu. Dodatkowo, ze względu na niepewność związaną z polityką handlową, wzrost gospodarczy wyhamował, co również przekłada się na słabszy popyt na surowce.

Realne spadki cen metali są obecnie głównym – obok spadku cen energii – czynnikiem, który umożliwił powrót inflacji do celu w najważniejszych gospodarkach. Przekładają się one na spadki cen dóbr przemysłowych. To z kolei równoważy podwyższony wzrost cen usług, będący wynikiem szybszego wzrostu płac.

Co dalej? Aby nastąpił wzrost cen metali przemysłowych, musiałoby dojść do mocnego wzrostu aktywności gospodarczej w Chinach i USA. Innym ryzykiem są silne zaburzenia podażowe, podobne do tych, które obserwowaliśmy podczas pandemii. Na szczęście szanse na to nie są wysokie.