Jest opinia rzecznika TSUE ws. kredytów opartych na wskaźniku WIBOR

Dyrektywa dotycząca nieuczciwych warunków w umowach konsumenckich może mieć zastosowanie do postanowień umów kredytowych opartych na wskaźniku WIBOR – stwierdziła rzeczniczka generalna Trybunału Sprawiedliwości UE (TSUE) Laila Medina w przedstawionej w czwartek opinii.

Opinia rzeczniczki dotyczy toczącej się przed TSUE sprawy dotyczącej kredytu mieszkaniowego oprocentowanego wskaźnikiem WIBOR o sygnaturze C-471/24. Pytania w tej sprawie skierował do TSUE Sąd Okręgowy w Częstochowie.

Pytania polskiego sądu, podobnie jak przy sprawach frankowych, skupiają się na interpretacji unijnej dyrektywy 93/13, która dotyczy nieuczciwych warunków w umowach konsumenckich. Jak opisywaliśmy, częstochowski sąd zadał pytanie, czy dyrektywa pozwala na badanie postanowień umownych dotyczących zmiennego oprocentowania opartego na wskaźniku WIBOR.

Rzecznik TSUE wydał opinię ws. kredytu opartego o WIBOR

Dyrektywa dotycząca nieuczciwych warunków w umowach konsumenckich może mieć zastosowanie do postanowień umów kredytowych ze zmiennym oprocentowaniem, opartych na wskaźniku WIBOR – stwierdziła rzeczniczka generalna TSUE Laila Medina w opinii przedstawionej w czwartek.

Polecamy: TSUE zajął się kredytem opartym na wskaźniku WIBOR

W ocenie rzeczniczki generalnej Mediny, ponieważ ani prawo polskie, ani przepisy UE nie przewidują obowiązku stosowania konkretnego wskaźnika referencyjnego, jakim jest WIBOR, postanowienia umów kredytowych odnoszące się do tego wskaźnika mogą podlegać kontroli na gruncie przepisów dyrektywy o nieuczciwych warunkach w umowach konsumenckich.

Medina zaznaczyła, że zgodnie z nią bank ma obowiązek przekazać klientowi jasne informacje o wskaźniku referencyjnym oraz możliwych konsekwencjach ekonomicznych jego stosowania, tak aby konsument mógł oszacować całkowity koszt kredytu.

Zdaniem rzeczniczki, niepełne ujawnienie mechanizmu wyznaczania WIBOR oraz czynników wpływających na jego zmienność mogłoby naruszać wymóg przejrzystości. W przypadku takiego naruszenia sąd krajowy powinien ocenić, czy postanowienie prowadzi do „istotnej nierównowagi praw i obowiązków stron ze szkodą dla konsumenta”.

Medina podkreśliła, że sąd ma obowiązek zbadać, czy kredytodawca, działając w dobrej wierze, mógł zakładać, iż konsument zaakceptowałby taki warunek, dysponując pełnymi i obiektywnymi informacjami o ryzyku. Ocena ta nie obejmuje jednak samego wskaźnika WIBOR ani metody jego ustalania.

Opinia rzeczniczki generalnej nie jest wiążąca dla Trybunału, lecz w wielu sprawach stanowisko rzecznika bywa zbieżne z późniejszym wyrokiem TSUE.

Planujemy kontynuację tematu.

Źródło: PAP/XYZ